29 septiembre 2006

ARCANGEL SAN MIGUEL CAIDO



Por la noche madrileña
un arcángel ha pasado
iba un poco beodo
y de albariño cargado

Haciendo eses giraba
esquivando los tejados
en la fuente de Cibeles
casi se queda espichado

¡Qué simpático aparece
a la puerta de su casa!
no acierta a meter la llave
alguien abre y dice ¡pasa!

Lola le espera con rulos
y el rollo de amasar
pero antes pregunta,prudente
por lo que pudiera pasar

¿Qué haces Miguelito?
le inquiere su señora
¡voy a tomnarme un vinito
que aquel mueble-bar atesora!

De la leche que llevó
perdió hasta las alitas
el plumón,las remeras
y las de la pobre colita

¡Qué triste quedó el arcángel!
mudo y cariacontecido
con la cara revirada
del golpe que le han mentido

El,que estaba tan contento
el dia de su Santoral
ahora va a pedir cita
a un cercano hospital

Aún bastante aturdido
del leñazo y del alcohol
cree oir una voz
que le habla con dulzor:

"Ya ves,querido Miguel
antes de irse de copas,
conviene pedir permiso
y volver siempre a tu hora"

¡Muchas felicidades!
te desean desde Vigo
Chorons y Brasileiros
no te olvidamos,amigo.

27 septiembre 2006

RIBERA DEL DUERO


Hermanos:

Ya tenemos una pre-reserva en un Centro de Acogida de Peñafiel,para celebrar dos noches de oración y adoración nocturna.Dado que además de cuidar el alma,desgraciadamente debemos atender las necesidades de nuestros mortales cuerpos,la cena nos será servida en el refectorio conventual del mismo,así como los paupérrimos desayunos.

Hay que prever,entre rezo y rezo,la realización de otras tres colaciones:dos yantares y una cena.Para ello es menester que vuestras paternidades me indiquen si van a asistir a los ejercicios espirituales.El Superior de la Orden me ha transmitido instrucciones de peregrinar al Castillo-Santuario de las mistelas,en donde celebraremos,tras dar varias vueltas de rodillas al mismo,una eucaristía.También está prevista la visita a las catacumbas en donde antepasados de la Orden,ahora ya lamentablemente modernizada,dedicaban el tiempo de sus retiradas vidas,a la producción de un excelso vino,del color de nuestra pecadora sangre,que adquirió gran fama entre priores,abades,presbíteros,sacerdotes,obispos,cardenales y resto de curia papal.

Recordad,hermanos,que el tiempo transcurre fuera de nuestro control,y ya la premura es mucha.Ruego una pronta respuesta.

¡Qué la santidad os ilumine!

¡Amén!

Rvdo.Padre Pombar

25 septiembre 2006

ROMANCE DEL TRISTE CABALLERO


Triste y amargado
se queda el caballero
al saber que sus amigos
van a la Ribera del Duero

El seis,el siete y el ocho,
de octubre,que no de enero
parten desde Vigo
en horario tempranero

A las cinco de la tarde
cual fueran unos toreros
marchan,desconsiderados
abandonando al compañero

En Peñafiel los esperan
en establecimiento hotelero
de alto nivel,se supone
y precios de "aqui te espero"

¡Pobre Señor Peláez!
quisiste ser el primero
en enseñarnos tu tierra
lejos de tu destierro

¡Qué mala suerte tuviste!
quedaste como un cochero
al elegir tus amigos
de corazón como el hielo

Te dejan desconsolado
y aún te dicen,empero
"que las reclamaciones
vayan al maestro armero"

¡Qué contrito y cabreado!
¡qué llanto,que desespero!
parten los cabronazos
hacia la Ribera del Duero

A degustar buenos vinos
cochinillos y cordero
a darse la buena vida
y putear camareros

Mas no te preocupes,Roberto
al regresar considero
invitarte a mi casa
a tomar unos "Valduero"

24 septiembre 2006

FIN DE SEMANA EN PORTUGAL.




La internacionalización de la peña parece ya imparable, primero Portugal y después el mundo entero, dada mi imposibilidad de asistir a dicho evento, nuestro amantisimo lider nos deleita con la versión oficial del viaje, y como no he conseguido entender nada de lo que escribe, dadas mis carencias en el conocimiento de idiomas, me he dedicado a averiguar realmente lo que había sucedido, recogiendo versiones de unos, de otros, y otras fuentes semi-oficiales. La historia difiere completamente. Asi que, los que consigan llegar a la rayita que separa las versiones, podrán saber toda la verdad sobre este viaje.


VERSION ORIGINAL (SIN SUBTITULOS)

O pasado sábado 16 unha representaçao de cuatro casais espanhois partíu da cidade de Vigo con destino al parque natural da Peneda-Gerês.A incursao fizo-se entrando po-la zona norte da Serra da Peneda,subindo desde Melgaço atè Lamas de Mouro.Deijando tras dèles unha estrada coas margens cheias de bidoeiros,internaron-se no parque atè o Santuario da Nossa Senhora da Peneda,qual recorda sobre tudo na confeçao dos escadòiros ao Bom Jesùs de Braga,mais en pequenito.Destacam-se os passos procesionais encerrados nas pequenas capelas das escadas de acceso e depois de assistir a contemplaçao do interior da igreja,e de escoita-la misa,os intrepidos espanhois começaron o àscendemento vertiginoso pe-lo perigoso e escorregadío caminho situado detrás do templo.
Cheios de esperanza para contemplar as belezas da serra,os seus animais e floresta,venceron con grande penalidade os desniveis de até o 60%,qual paredes empedregadas,e ainda no momento mais esforzado deron en ver unha rocha coa inscripçao:

"Os indolentes nao achegaran-se jamais ao alto"

Muito desanimados e doentes das suas pernas,seguiron a ascençao,liderados pelas capitanas Dona Nini e Dona Lolinha,as quais revelaron-se coma as mais fortes do grupo.Nos descansos,eran admiradas as belas paisagems serranas,e de sùpeto un arrepìo correu pelos integrantes da expediçao,ao aperceber-se da presenza dum"lobishomem",criatura mitade lobo,mitade homem,o qual foi brevemente en persecuçao de Dona Purificaçao e Dona Ana.Afortunadamente a horribel criatura desapareceu e a contemplaçao das grandes rochas da cima fizeron esquece-lo asunto.

Jà a descer,o Don Filipe,muito recuperado da ascençao,fizo-se ca dianteira e,a unha soa parada en "boxes",marcou un novo recorde mundial,sendo o primeiro da sua categorìa (menos de 92 kg),en acadar un tempo muito inferior ao marcado,dende o ano 1858 pelo Excmo. Doutor Honorino Antònio Paredes de Silva e Matos,duque de Bragança.No percurso o reporteiro Don Albertinho demorouse a obter artisticas fotografías das árvores e floresta da serra,de preferencia acivros e lirios do Gerês,cas suas belas cores.

Depois da travessìa,à recuperar forzas no almoço.Fizo-se en Entrimo,e os comensais deleitaron-se cas viandas servidas no "Mesón Beny",e co vinho "Infinitus"escolhido especialmente para o momento.Na sobremesa foron recordados os amigos ausentes e as bágoas,recorreron as fazes dos emocionados comensais.O Don Filipe,elevando o copo de brandy "Magno" desfizo-se en palabras de alento para tudos e mandou continuar.

De seguido foi visitada a igreja de "Santa María La Real",de faìsca barroca,e apòs dum agradàvel passeio en autocarro,fizo-se unha parada no balneario de Lobios,denantes de afronta-lo acceso central a Serra do Gerês,pela Portela do Homem.A espectacular mata da albergaria precedeu a chegada a Vila do Gerês,tra-las reviradas voltas da estreita estrada.

Jà na Vila termal,fizo-se a entrada no "Hotel Universal"´`o mellor hotel do mundo e um dos mellores de Portugal.Infelizmente na visita à vila tudo estaba fechado ou bem era privativo.Nao se fizo visita ao Parque das Termas,nin à piscina,nin passeio en barca.A comformar-se con unhas canecas de cerveja,e resolve-lo problema da selecçao nacional de futebol de Espanha,botando fòra ao Sr. Aragonês.

O jantar discurriu agradàvelmente,mais na sobremesa o maitre do hotel ao solicita-lo abandono do local,por horario de encerramento,provocou un conflito internacional,resolvido coa intervençao da GNR e ò internamento do maitre no Centro Penitenciario de Vilar de Perdizes.O Don Vicente,noutro estrepitoso fracaso,negociou coa Srta. Flavia,responsàvel da recepçao do hotel, ò livre àcceso a discoteque,mais estaba fechada por encerramento fòra do mes de agosto.No meio da protesta gerâl,provocòuse outro conflito internacional,unha nova intervençao da GNR e do cônsul espanhol em Lisboa,resolvido cao dimissao do gerênte do hotel è o internamento da Srta. Flavia no Centro Psiquiàtrico de "Sereia da Gêlfa",motivado pelo um ataque de nervos.

A serenidade voltou no salom do hotel ao ser-lles servidas as bebidas alcoôlicas,"gin-tônic","aguardente velha","sumol","àgua tònica","chà",è "diversos".Debido ò cansazo gerâl,os espanhois ficaron nos quartos a procura-lo necessario descanso.A noite transcurriu sem surpresas,a excepçao dos berros,queijidos e lamentos provintes do segundo andar,posivèlmente do quarto nùmero 213,residencia de Don Lourenço e Dona Lolinha,mais nao è posìvel acredita-lo con certeza.

Na amanhà do domingo,as 9,30 horas en ponto,pequeno almoço "buffet continental",contemplando a caìda da choiva pelas fiestras.As 11,00 horas o proprietàrio do hotel e afamado empreiteiro local,mandou um autocarro para faze-la visita ao miradoiro de "Pedra Bela" e à fermosa "Cascata do rio Arado".En evitaçao de novos conflitos,foi contratado de chofêr un amàvel empregado,muito nervoso ao primeiro do viagem.Nos asentos dianteiros o Don Albertinho asistìu a unha culta conversa de alto nìvel botànico,celebrada entre o chofêr,a sua esquerda,e o Don Vicente,na sua direita.De sùpeto,colapsòuse o cerebro do Don Albertinho,na recepçao de tanta informaçao,e da sua cabeça,rematada cunha floresta de monte baixo,qual muito bem definiu o Don Filipe,começóu a sair fume.

No miradoiro,provocàronse momentos de pànico debido a altitude.A Dona Ana rexeitòu a invitaçao a mirar,desconfiàda das motivaçao dos invitantes.Tudo ò contrario da Dona Nini Domingues,a qual,temeràriamente nao percebe ò medo.O Don Filipe non acertòu a botala para abaixo,e casi cae a rebolos pola ladeira do monte.Os demàis contentàronse con admirar entre à nèboa as partes do "Barragem da Caniçada" nao cuberta pelo dito meteoro.

Na fermosa "Cascada do Arado" Don Albertinho quedòu desprovisto de baterìa na sua càmara,e non acreditòu a beleza da àgua do rìo formando belas piscinas naturais a varios nìveis,coa sua azul e cristalina àgua invitando ao banho.No descenso o chofêr contòunos a importância dos barragems geresianos,o de "Vilarinho das Furnas","Venda Nova","Salamonde","Caniçada",e "Alto Rabagào",os quais prodozen energìa para tuda a cidade do Porto,tudo o territorio espanhol,e ainda para o estàdio do "Sporting de Lisboa e Benfica",o muito bem chamado "Estadio da Luz".

Jà a conduzir os propios autocarros,o cada vez mais fracasado Don Vicente,tentòu ir a "Sao Bento da Porta Aberta",mais non foi possìvel jà que unha romarìa ao famoso santuàrio impedìu ò acceso.Alternativamente fizo-se unha visita a "Santa Marìa de Bouro",na actualidade adicada a pousada.O convento,benedictino,foi asaltado sem contemplaçoes pelos espanhois,o qual case provoca outro conflito internacional,a pesares das repetidas chamadas ao orden de DonaPurificaçao.Apòrtanse fotografìas do lamentàvel estado do mesmo depois da visita.

O almoço realizòuse na pousada de "Sao Bento de Caniçada",debruçado sobre o barragem do mesmo nome,con fermosas vistas ao contorno da Serra.Os comensàis deron conta de esquisitos pratos tìpicos da gastronomìa geresiana,e mais de diversas garrafas de bom vinho tinto do Douro.O que seguìu foi darse conta da "conta" a pagar,mais nese intre tudos jà estavan muito despreocupados pelos efluvios do vinho e,por tanto,decidíuse nao provocar un novo conflito internacional e rematar bem a viagem.

A volta fizo-se por autoestrada atè Ponte de Lima,mais tampouco foi possìvel visita-lo jà que unha nova romarìa celebràbase na vila minhota.O grupo marchòu para Monçao,e depois dum agradàvel passeio na beira do Minho e pelas muralhas dèsa vila,dèuse por rematada a viagem.

________________________ rayita separadora.

VERSION EXTENDIDA.

Los pocos que consiguieran llegar hasta aquí, tendrán la oportunidad de conocer la verdad sobre este viaje, parece ser que la versión del lider no coincide exactamente con las de los demas participantes y tampoco con las noticias aparecidas en la prensa del pais vecino.
Para empezar decir que siento haberme perdido un viaje en el cual, en tan solo un fin de semana, parecen haberse trasladado por distintos lugares del planeta, desde la tenebrosa Transilvania, hasta lo mas profundo de la selva Africana, pasando por el Himalaya. Pero con un solo sueldo en la familia, me ha sido imposible conseguir los fondos suficientes para tal evento, y por las noticias aparecidas en la prensa del pais vecino, al final resulta que fué mejor que no haya ido.
O Jornal de Braga, anunciaba en primera plana, " El aumento espectacular de los ingresos por turismo durante el mes de Septiembre impulsa la Bolsa de Lisboa a su máximo histórico" - ¿casualidad?, no lo creo.

Entrando en materia, a poco de empezar el viaje, ya hubo un pequeño grupo que se enfrentó a las decisiones de nuestro lider, algo por otra parte bastante habitual, y dado que tan solo eran 6 de 8 y una abstención, la revuelta no tuvo éxito, y todo continuó según el programa previsto.









Y aunque algunos comentaban que para pasarse todo el día caminando para ir a una piedra grande, bastante grande, no hacia falta ir tan lejos. No sé porque en unas zonas se le da tanta importancia a algunas cosas, que en otras zonas no tienen la mínima importancia. Imaginaros esa misma piedra en Porriño, probablemente seria una laguna llena de agua de lluvia.



Otros comentan que la organización concentra todos sus esfuerzos y gastos en la primera parte del viaje, y asi el segundo día es una sucesión de paseos sin destino, y paradas en bares de mala muerte teniendo que compartir un cenicero sucio, y eso, los que fuman, porque los que no fuman tienen que sentarse a observar como pasan las nubes y escuchando el ruido de sus estomagos. Para los que digan que esto no es cierto solo tienen que comparar las mesas de las dos fotos. Sobran las palabras.
















Claro que, esto solo es un pequeño inconveniente, ya que como buen amante de los documentales de la 2 y del buen cine, siento haberme perdido todas las escenas que me han contado propias del National Geographic, ya que con las fotos solo puedo imaginarme lo que pudo suceder, seguro que la realidad superó a la ficción.


1- "Gorilas en la Niebla"


la escena parece calcada de un documental que había visto hace años, realizado por una tal Diane Fossey, despues inmortalizada en la pelicula del mismo nombre. En esta ocasión uno de los expedicionarios improvisando el papel de mono, hizo alardes de sus dotes interpretativas. Todo un papelón.


2- "Un hombre lobo en Paris"


si pero en las afueras de Paris, y aunque la escena recuerde la ternura de mimosín, no nos dejemos engañar, en realidad se trata de un depredador, un ser vil que si puede te saca las entrañas y te vacia los bolsillos.



3- "El abominable hombre de las nieves",


pero en verano, nunca un actor sin haber pasado por las manos de los maquilladores habia conseguido meterse en el papel del dichoso monstruo de las montañas de una manera tan perfecta. Parece encontrarse en su salsa.



4- "Paseando con miss Daysi",


aqui Ana nos da una lección de su dominio de los animales, después de todo ya se sabe que tener mascotas da bastante trabajo y si vives en un piso, mucho más, pero llevarse la mascota de vacaciones parece demasiado, y seguro que está sin vacunar.



5- "Asterix y Obelix en la Galia"


aunque en versión light, porque si los dos galos que vemos en la foto, no consiguen levantar el menhir, lo mas probable, es que sus respectivas parejas les castiguen severamente donde más les duele. ¿..?




Por supuesto que entre pelicula y pelicula se pudieron ver escenas de índole muy diferente, con gente derrotada, arrastrandose por cuestas interminables, y para las cuales uno nunca puede estar preparado. Pienso que si Felipe que se recorrió a pie media península, y Pepe que es el hombre mas en forma de la peña, aparecen de esta guisa, es que esta excursión tan planificada, se le pasó por alto un pequeño detalle, "LA EDAD DE LOS PARTICIPANTES", esto no pasa ni en el INSERSO, y por supuesto que es otro punto en contra de nuestro amantisimo lider.



Y para terminar, una recomendación, sería conveniente que cuando realicemos la siguiente excursión, no se avise de antemano a los lugareños, porque sino conociendo las capacidades económicas de los integrantes, estos lo que hacen es subir los precios de una manera desorbitada. Y hay algunos de los integrantes que no estamos para andar regalando el dinero en cualquier rincón perdido de la mano de Dios. En el caso de la foto, parece ser que si echabas una monedita, se te perdonaban todos los pecados desde hace 20 años y además por los próximos 10. Además una bandada de ángeles ligeros de ropa aparecían cantando salmos a ritmo de salsa.


Y después de todo lo ocurrido, lo más paradójico, es que hasta parece que se lo pasaron bien.



Hasta la próxima.

13 septiembre 2006

POR FIN
















Os hago participes de la felicidad de Lago, el cual como persona de naturaleza ufana, pensamiento lento, y acción rápida ( de ahi que te lleguen las patadas antes de que lo pienses ), ha gestionado por un año más el alquiler del pabellon de Beade.

Este año como novedad, aparte de las incorporaciones de las que mas adelante hablaremos, tendremos dos avances tecnológicos de primer orden, y algunas mejoras en el alumbrado.

1- A partir de ahora se acabó el ducharse a temperaturas escaldadoras ó gelidas, cada uno de los que entren
en la ducha dispondrán de un mando a distancia con el cual regular a su gusto el flujo y la temperatura del
liquido elemento, además se está gestionando la colocacion de unas pantallas para separar las zonas nobles
de unos de las manos juguetonas de otros.

2- Los patinazos en dias de lluvia se han acabado, tanto en los vestuarios como en el campo, todos tendremos
un juego de suelas y plantillas. Inicialmente Lago intentó que se cambiara el tejado y las ventanas,
pero el presupuesto era un poco elevado, en cambio con un presupuesto un poco mas ajustado
se ha optado por un juego de suelas adhesivas, que ademas de ser más efectivas, dado que estan hechas
del mismo material que las ruedas de Fernando Alonso, al acabar el partido puedes sacarlas y colocartelas
en la planta del pie, con lo cual también te sirven para la ducha. Y las plantillas no es que sean imprescindibles pero
como llevan un componente a base de carbón activo, evitarán desmayos en los vestuarios.

3- En lo que se refiere al alumbrado, en un principio se pensó sustituir las lámparas de los proyectores por
halógenos tipo luz de día con componente de rayos UVA para aprovechar y ponernos morenos, pero finalmente,
también por problemas de presupuesto, solo se colocarán las que estaban fundidas, y las que habían robado,
lo cual, teniendo en cuenta que hablamos de Beade, supone una inversión elevada.

Con todas estas mejoras en las instalaciones, los jugadores no podemos dar la lastimosa imagen que estuvimos
dando el año pasado, y aunque queda poco tiempo, si ponemos en práctica las siguientes recomendaciones de
obligado cumplimiento, seguro que el nivel subira medio peldaño, ó más:

1- Durante esta semana, evitaremos tomar cerveza, con esto no resolveremos el problema de
sobrepeso y volumen, adquirido durante todo el verano con duro esfuerzo y dedicacion troyana, pero el lunes
en la junta post-partido tendremos la conciencia mas tranquila.

2- Asimismo durante esta semana, evitaremos coger el ascensor, ni en el trabajo, ni en el domicilio. Debemos
subir a pie hasta el quinto C, allí podremos descansar unos 5 minutos máximo, y despues continuar hasta donde
habitualmente residimos. Si vives por debajo del quinto, se recomienda seguir lo más arriba posible que te permitan
tus fuerzas, después, si te has quedado sin resuello bajas en ascensor.
Si tu trabajo se desarrolla en un local de planta baja, intenta cambiar de cafetería y elije una lo mas alejada posible para tomar el café (por supuesto negociando con tu jefe la compensacion vespertina por el tiempo perdido).
Si vives en una vivienda unifamiliar, mas conocidas por el nombre de chaleses/chaletes, aunque las posibilidades son mas reducidas, puedes encontrar la forma de ponerte en forma, por ejemplo, pasa el cortacésped todos los dias, con el motor apagado por supuesto. Si no tienes cortacésped ya que el ganado te resuelve el problema del césped, otra posibilidad sería subir y bajar a la planta alta tantas veces como te sea posible (a poder ser mas de 5), es mas aburrido que subir un edificio saludando a todo el mundo, pero todo sea por la patria.

3- Por las mañanas, en lugar de ducharte situandote debajo del agua de manera pasiva y somnolienta, prueba a esquivar
el chorro de agua con movientos de cintura, esto nos ayudará después en los partidos para esquivar a los contrarios, ó las
partes de los contrarios que buscan tu cuerpo para dañarte diciendote que te quieren y no estoy hablando de sexo.
Después de la ducha ponte los pantalones como todos los dias, pero sin doblar las rodillas, tan solo haciendo flexiones y recogiendo el pantalón desde el suelo. (esto último, solo si estás en algún sitio de confianza, ni se te ocurra hacerlo en un vestuario con más gente)

4- Por último, también están los métodos clásicos, el fuuting, la bici, el gimnasio, la piscina, pero ó bien son mas caros
ó cansan un güevo. Y teniendo en cuenta el nivel en el que nos movemos casi todos, con lo de arriba sobra.

En cuanto a las incorporaciones, y a la espera de la decisión de Alberto de seguir un año más, ó de que Miguel
o Juan Antonio, decidan regresar a Vigo, hemos colocado un anuncio en Dicen y otro en As, para la contratación de
dos jugadores de renombre internacional de los que se van a quedar sin jugar este año en sus equipos, Ronaldo/Ezquerro/
Saviola/Guti etc, (siempre con pasaporte comunitario) que sustituyan a los del primer equipo que vayan cayendo de baja
bien por la edad, enfermedades ó las inevitables lesiones.

Con esto a partir del lunes que viene, empezaremos con más fuerza que nunca.


Saludos

Por cierto, dime si estarás el lunes próximo disponible para el partido ó eres de los que todavia tienen vacaciones.



De: LAGO
Enviado el: lun 11/09/2006 11:47
Para: AMERICO
Asunto: por fin

Viendo como está el patio
cada uno más chalao que el anterior
follar ... ya poco o nada
¿que nos queda?
nada...
el lunes a las 20.00
COMO SIEMPRE
DIA 18.09
NOS VEMOS

07 septiembre 2006

LA PRÓXIMA CENA (RELATO CORTO)




La voz de Felipe,sentado con la espalda recta,ligeramente hacia atrás,el brazo izquierdo doblado en jarra sobre su vientre y la mano derecha tapando la boca de su copa de Magno,como impidiendo que el líquido se volatilizase,resonó alta y clara en el local:

¡¡¡¡¡¡¡¡¡T A B E R N E R OOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOO!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Emilio y Américo hicieron caso omiso y volcados sobre sus respectivos platos,siguieron a lo suyo.El segundo,extrañamente callado durante toda la cena,había engullido dos barras enteras de pan,1 kg y 300 gramos de carne magra,alrededor de otros 400 gramos de patatas fritas servidas como guarnición, y en ese momento se disponía a repetir por tercera vez el postre.Además había disputado como un chacal varias botellas de rioja crianza con Leo,quien poseía la rara habilidad de comer,también con ingestas generosas,beber moderadamente,fumar un purito,toser y parlotear simultáneamente.
Esa noche Leo,con el rostro más rojizo de lo acostumbrado,denotaba una profunda felicidad,posiblemente provocada por el estreno de su status de pre-abuelo.

Sentado enfrente de el,Josantonio continuaba su particular perorata,intercalada con los habituales "cagondiós","suputamadre","gilipollas" y resto de giros beadianos.Hablaba sorprendentemente del Caribe,e insistía,una vez más en que fueramos todos allí,Miguel incluído,a pasar unos dias,empeñado en hacernos pasar calor y que pillemos cualquier enfermedad tropical.

Pepe,ligeramente achispado y cordial,paladeaba el vino con fruición y ya empezaba a meter prisa al resto de comensales.Debía tener alguna urgencia entre piernas y deseaba ardientemente llegar a casa cuanto antes.

Desde el córner,JMLago parecía no haber tenido una noche feliz.Probablemente calibraba los tremendos fallos en que había incurrido,tal vez achacables a la cercanía de su 50º aniversario o a la alopecia galopante que padece.Durante el partido,en sendos encontronazos con Leo y Josantonio,estos se le habían escapado indemnes.

Vituco intentaba imponer su criterio de que el mejor defensa nacional era Raul Bravo,pero nuevamente fracasaba en el intento.Frustrado y cariacontecido pidió un gin-tonic y lleno de amargura lo bebió de un trago.

Revoloteando alrededor de las mesas,precedido por las volutas de humo de sus eternos Winston,Albertinho preguntaba a unos y otros ¡Oyes! ¿cúando vamos a hacer una cena?.Como nadie le respondía cambió de estrategia y preguntó ¿Vino Américo a cenar?.

Divertido,el Peláez,que ya había soltado su risita de hiena durante el partido en varias ocasiones,apreciaba la compañía y degustaba el cuarto chupito de aguardiente blanca,mientras su mente vagaba por las bodegas de la Riberra del Duero.

Nuevamente tronó la voz de Felipe:

¡¡¡¡¡¡¡¡¡¡¡¡¡T A B E R N E R OOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOO!!!!!!!!!!!!!!!!!



copyright
REVERENDO
(2006)
Ediciones el Pedal.